Boskie przemówienia
RZYM, WŁOCHY
Łaska Boga jest dostępna dla każdego – nigdy nie ma dyskryminacji – ale jeśli wasze serce jest zamknięte, nie zrozumiecie tego, tak jak światło słońca nie wejdzie do pokoju, w którym zamknęliście drzwi i okna. Podobnie bez rozróżniania musicie wszystkim podawać pożywienie. Każda głodna osoba zasługuje na posiłek i na łaskę Boga.
Ahara nidra bhaja majthunam ća, samanjam etad paśubhir naranam.
(Jedzenie, spanie, strach i prokreacja są wspólne zwierzętom i ludziom.)
Są one wspólne wszystkim ptakom, owadom, zwierzętom i ludziom. Stworzenia te muszą żyć w oparciu o te cztery instynkty. Spośród nich głód jest najbardziej podstawowy. Głodnieją owady, ptaki, zwierzęta, ludzie, a nawet Bóg. Wszyscy głodnieją. Głód jest wspólny wszystkim, a więc wszystkich jednoczy. Możecie nie rozumieć czyichś obaw i zmartwień, ani ich problemów zdrowotnych czy osobistych trudności, ale głód rozumie każdy!
Ktoś mógł stracić ojca lub matkę i może cierpieć, ale ktoś inny, kto nie stracił rodzica nie zrozumie tego bólu. Ktoś z wadą serca, może cierpieć, ale inna osoba, która nie ma problemów z sercem, nie zrozumie tego bólu. Głód jest jednak czymś, co każdy rozumie – zarówno bogaty, jak i biedny, zarówno cierpiący na serce, jak i ten bez problemów z sercem – wszyscy wiedzą, jak się odczuwa głód.
Dlatego, gdy służycie głodnym, możecie naprawdę rozumieć, jak oni się czują. Jeśli ofiarujecie coś bez prawdziwego zrozumienia, będzie to tylko praca, a nie oddawanie czci. Gdy będziecie działać z empatią, wasza służba będzie miała dla was głębszy sens. Głód jest czymś, co wszyscy rozumiecie. Nawet największy król bardzo się rozzłości, gdy będzie zmuszony obejść się bez śniadania lub obiadu. Niezależnie od wszystkich nierówności w całym stworzeniu, głód jest na pierwszym miejscu wśród zwykłych potrzeb. On wam pomaga zrozumieć siebie nawzajem jako współmieszkańców w stworzeniu Boga. Wszyscy mogą odczuwać ból bliźniego i pomagać w uśmierzaniu tego bólu.